به گزارش شمالغرب به نقل از کیویمیز، حوادث تلخ پس از انتخابات ریاست جمهوری حوادثی نبودند که به یکباره و با اعلام نتایج انتخابات آغاز شوند، بلکه قرائن و شواهد از مدتها قبل گواهی می داد که دشمنان نظام اسلامی سعی دارند از این فرصت پیش آمده درجهت اهداف خود نهایت استفاده را برده و به خیال خام خود مراحل انقلاب مخملی را در کشور اجرا کنند و لذا رسانه های خارجی  ماهها قبل از انتخابات مرتب از احتمال تقلب در انتخابات ریاست جمهوری سخن می‌گفتند.

ولی از آن مهمتر در داخل عده‌ای ندانسته با القای احتمال تقلب در انتخابات، این ذهنیت را تقویت کرده و زمینه نا آرامی و آشوبهای مدنی و اعمال فراقانونی را فراهم ساختند. به عنوان مثال یکی از شخصیت های کشور، هفته ها قبل از انتخابات از تریبون رسمی اعلام کرد باید کاری بکنیم که همان رایی که به صندوق انداخته می شود، از صندوق بیرون آید. همسر همین شخصیت در روز انتخابات پس از انداختن رای خود به صندوق، گفت احتمال تقلب در انتخابات کاهش پیدا نکرده و اگر تقلب شد مردم به خیابانها بریزند، موسوی هم همان روز انتخابات در حالی که هنوز نتایج آراء اعلام نشده بود، با برگزاری کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که برنده انتخابات است.

از آن به بعد این فرد به همراه یار غار خود مهدی کروبی چنان فضا و خلائی را برای حضور دشمنان فراهم کرد که هیچ گاه چنین چیزی اتفاق نیفتاده بود. بارها از سوی رهبری و برخی خواص دعوت به بازگشت و برائت از فتنه شدند ولی موثر واقع نشد، برای اینکه خود را لیدر این جنبش می دانستند و خود را در موقعیت تحول اساسی در نظام می‌دیدند و تا آنجا پیش رفتند که دیگر نظام که هیچ، شعائر اسلامی نیز ذره‌‌ای در مقابل اهداف کورکورانه آنها ارزشی نداشت. تبرئه نجستند و پیش رفتند و ملایمت‌ها و آغوشهای باز ملت را دیدند ولی ندانستند که خاموشی، سرانجام این مسیر است.

سران فتنه مجرمند چرا که آقای موسوی بحث عمل تقلب را مستقیما و صراحتاً به وزارت كشور، شورای نگهبان و دولت نسبت داده كه این افترا بوده و وی باید برای اثبات مدعای خود به دادگاه احضار شود.

همچنین برهم زدن امنیت كشور موضوع ماده 498 قانون مجازات اسلامی، تبلیغ علیه نظام موضوع ماده 500 قانون مجازات اسلامی و تحریك مردم به جنگ و کشتار و هشدار موضوع ماده 512 قانون مجازات اسلامی، از دیگر جرائمی است كه نقش میرحسین موسوی در آنها غیرقابل انکار بود و نگاهی به بیانیه های وی طی ماه های پس از انتخابات به خوبی بر این نکات صحه می گذارد.

در نهایت اجتماع و تبانی برای ارتكاب جرائم ضد امنیت داخلی كشور موضوع ماده 610 قانون مجازات اسلامی، اخلال درنظم عمومی موضوع ماده 618 قانون مجازات اسلامی، مزاحمت برای زنان واطفال موضوع ماده 619 و تخریب، نهب و غارت، موضوع مواد 675، 676، 677، 683،687 و 689 قانون مجازات اسلامی است كه به وفور در پرونده این مخل امنیت ملی به چشم می خورد.

طبق ادله و شواهد موجود با توجه به علم متهم به نتایج تجمعات غیرقانونی، تظاهرات و اختلال عرفی كه بین علت و معلول یعنی بین تجمعات و تخریب‌ها موجود است، موسوی با اغتشاشگران وحدت قصد داشته و این وحدت قصد محرز است.

در مورد آقای کروبی نیز این به عینه اثبات شده است، از آنجایی که مسئولیت برگزاری هرگونه تجمع غیرقانونی باترتیب دهندگان تجمع است، در روز دوشنبه 25 خرداد ماه سال 88 به دعوت نامبرده و دیگر بانی اصلی فتنه (میرحسین موسوی) راهپیمایی غیر قانونی و فاقد مجوزی در خیابان آزادی تهران برگزار شد که ادامه آن به بروز آشوب و اشتهارسلاح و درگیری مسلحانه و حمله به مراکزنظامی، تخریب اموال عمومی و خصوصی و تاسف بارتر از همه مرگ و جراحت تعدادی از هموطنانمان بود.

از آنجا که نامبردگان در برپایی و حضور در تجمعات بدون مجوز، ادبیات به کار رفته در سخنرانی‎‌ ها، صدور بیانیه ها، تکوین و تداوم آشوب ها و ریخته شدن خون فرزندان این کشور تاثیر فراوان داشته اند، آنها مجرم بوده و مستحق مجازات اند.

برخی افراد از 5 سال پیش تا کنون دچار فراموشی شده و به دنبال حذف خاطرات تلخ آن دوران هستند و برخی رسانه‌ها با طرح این مسائل زمینه ایجاد طمعی جدید را فراهم می‌کنند.