به گزارش شمالغرب ، انتخابات دومین سال چهارمین دوره شورای اسلامی شهر اردبیل چندین پیام مهم داشت که تامل در آن می تواند در تحلیل درست اتفاقات بعدی حایز اهمیت باشد:

الف ـ حجت الاسلام سرداری همکاری خود را با اصلاح‎طلبان اردبیل از حدود سال 86 و 87 شروع کرده است. وی در سال 84 از طریق قرار گرفتن در لیست واحد اصولگرایان اردبیل به پارلمان محلی راه یافته بود. چرا که سابقه فعالیت های وی در سپاه، هیات نظارت بر انتخابات و ... همه حاکی از این گرایش فکری بود. اما از نزدیکی های انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ـ و کمی قبل از آن ـ وی با حوزه اصلاح‎طلبان همکاری کرد و شاید اوج آن در همان انتخابات سال 88 باشد.

حضور در انتخابات مجلس ششم و کسب نزدیک به 17هزار رای، حضور در سه دوره شورای اسلامی مرکز استان و ریاست حدود هفت ساله برآن، افزایش آرای وی در انتخابات سال گذشته شورای شهر نسبت به سایر کاندیداهای مطرح اصلاح‎طلبان و پیروزی حسن روحانی که سرداری در ستاد وی همکاری داشت، ذائقه وی را برای ورود دیگر بار به عرصه انتخابات مجلس شورای اسلامی آماده تر و علاقمندتر ساخته است.

همه عوامل ذکر شده، اصلاح طلبان را در چند راهی پیچیده ای قرار داده بود:

1- آرای وی در انتخابات اخیر شورای شهر نسبت به دیگر چهره‎های اصلاح طلبان که احتمالا قصد کاندیداتوری برای مجلس را دارند افزایش نشان می داد و این می تواند عرصه را برای دیگران تنگ کند.

2- با احتمال تعدد کاندیداهای اصلاح طلبان در انتخابات سال آینده مجلس در اردبیل، در صورت حضور سرداری، بستن لیست دلخواه سه نفره اصلاح طلبان در اردبیل مشکل به نظر می رسد. مگر اینکه اقبال عمومی برای حضور وی کاهش یابد.

3- گام‎های سرداری برای مجلس در شش ماهه گذشته بسیار بزرگ و برای فرصت جویان اصلاح‎طلب خطرناک شده بود.

4- در اردبیل گرایش به چهره روحانی به طور سنتی بیش از چهره های عادی است و در میان کاندیداهای طیف اصلاح طلب تنها وی از این ویژگی برخوردار است.

5- اصلاح طلبان می دانند در صورت حمایت از سرداری و پیروزی اش، وی کسی نخواهد بود که همه دیکته آنها را آنگونه که دلخواهشان است، اجرایی کند بلکه سابقه وی نشان داده آنچه را که بلد است انجام خواهد داد.

ده‎ها دلیل دیگر حاکی از آن است که حذف سرداری از ریاست شورای شهر اردبیل بیش از هر عامل دیگر، به پروژه پشت پرده اصلاح طلبان اردبیل برمی گردد که از دو سه ماه قبل طراحی شده بود، چرا که عدم حضور سرداری در راس شورای شهر، امکان مانورش را به شدت کاهش می دهد. لذا بخش برنامه ریز جریان اصلاح طلب اردبیل راضی به ریاست یک اصولگرا در پارلمان محلی شدند تا دردسرهای خود را در انتخابات پارلمان ملی کاهش دهند.

لذا ساده اندیشی خواهد بود که عدم رای به سرداری را حاصل عدم توجه تیم سیاسی حاکم اصلاح طلب به نیروهایش قلمداد کنیم. چرا که چنددستگی منفعت طلبانه اصلاح طلبان اردبیل با نگاه به انتخابات پیش روی مجلس، امکان طراحی و اجرای هرگونه برنامه هم حذفی آنان را با شیب تند فراهم آورده است.

در فرآیند جدید طراحان این سناریوی کاملاً حساب شده، سرداری به منتقد تمام عیار صحن شورا تبدیل می شود تا افکار عمومی موضع گیری وی را صرفاً به خاطر دور ماندن از جایگاه ریاست شورای شهر قلمداد نمایند و در آن صورت، حذف کامل و بدون هزینه وی از عرصه انتخابات مجلس عملیاتی می گردد.

ب ـ اصولگرایان پس از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، در حال بررسی دلایل واگذاری ریاست جمهوری به جناح مقابل هستند. این واگذاری در حالی صورت گرفته است که در صورت وحدت و همدلی همه جانبه و کاستن از اختلافات و کاهش تعداد کاندیداها، احتمال کشیده شدن انتخابات به دور دوم بسیار زیاد بود چرا که رئیس جمهور منتخب تنها با حدود 250 هزار رای توانسته بر کرسی قوه مجریه تکیه زند.درک این مساله باعث می شود روز به روز نزدیکی، وحدت و همدلی جریان اصولگرایی در کل کشور و شهرستانها بیشتر شده و با کنار گذاشتن اختلافات مقطعی و جزئی و غیر عمده، طعم شیرین توفیقات حاصل از وحدت را پیگیری کنند.

آنچه در شورای شهر تهران رخ داد تقریبا به شکل دیگر در هیات رئیسه شورای اسلامی شهر اردبیل خود را نمایان ساخت. نکته مهم در اردبیل، قرار گرفتن سالار شاکر در سنخ رای اصولگرایی که گرایش قولی و رفتاری وی هست، می باشد. شاکر (با همراهی برخی چهره های اصولگرای خارج شورا) در انتخاب دو شهردار اصولگرا در اردبیل نقش برجسته و طاقت فرسایی را ایفا کرده بود و اگر ایفای نقش وی نبود چه بسا چهره های بسیار تند اصلاح طلب می توانستند در راس مدیریت شهرداری اردبیل قرار بگیرند. عدم قرار گرفتن نام شاکر در لیست اصولگرایان در انتخابات شورای شهر اخیر، طبیعتا گله مندی هایی را موجب می شد که بیش از یکسال دوام نداشت و اساسا اصول اعتقادی اصولگرایان نیز باید همین مبنا باشد.

لذا اصولگرایان حاضر در شورای شهر اردبیل که علاقمند هم نیستند مدیریت شهری و ارائه خدمات، سیاسی شده و رنگ و بوی جناح بندی بگیرد (و همین مساله هم درست است) باید فرصت در کنار هم قرار گرفتن را مغتنم شمرده و این وفاق و همدلی را ضمن اینکه حفظ نمایند بلکه آن را در ارائه خدمات به مردم تسری دهند. باشد که رفتار اصولگرایان شورای شهر اردبیل در ایجاد وفاق و همدلی گسست ناپذیر و خدمات رسانی به مردم، کلاس درسی باشد برای همه فعالان این جریان تا با سرمشق قرار دادن آن بتوانند در میدانهای بعدی و هماوردی های پیش رو موفقیت های قایم به اصول و نه اشخاص، را کسب کنند.

یادداشت از شهرام محمدی