به گزارش شمالغرب به نقل از مشکین‌رسا، شهید ددش صفرزاده در سال 1330 در یک خانواده مذهبی و کشاورز در روستای کوجنق چشم به جهان گشود یک ساله بود که پدرش را از دست داد و سرپرستی وی را مادرش بر عهده گرفت و با برادر بزرگتر از خود سال‌ها را یکی پس از دیگری با هزاران رنج و بلا به پایان بردند تا اینکه وارد مدرسه ابتدایی شدند.

وقتی کمی بزرگتر شدند به کشاورزی و دامداری پرداختند و با هزاران مشکلات در افتادند و از همان اوایل قرآن خوانی و شرکت در مراسم های مذهبی و دینی و بصیرتی در مساجد در اولویت بود.

این شهید با توجه به فصاحت زبانی و رسایی صوتی در مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) به نوحه خوانی و مدیحه سرایی می‌پرداختند و اعتقادات و خلق و خوی خود را در راه رسیدن به اهداف این بزرگان آبدیده تر می نمود.

شهید ددش صفرزاده بعد از به بلوغ رسیدن در سال 1355 ازدواج کرد که حاصل این کار پسندیده 1 پسر و 3 دختر است که علاقه به تحصیل و علم و ادب او را واداشت تا به مدرسه برود و بالاخره سوم راهنمایی و دوره دبیرستان را در مدارس شبانه با موفقیت گذراند، در سال 1356 به استخدام آموزش و پرورش درآمد.

زمزمه انقلاب و نهضت امام خمینی در همه جا پیچید، وی از اولین نفراتی بود که به پیام ها و سخنرانی های رهبر کبیر انقلاب لبیک گفت و با مخالفان و دشمنان انقلاب در افتاد. در همه راهپیمایی ها و تظاهرات ها شرکت کرد و با ایراد سخنان و شعارهای کوبنده اهالی روستاها و شهرهای منطقه را به حمایت از امام خمینی و نفرت از رژیم پهلوی واداشت.

اوایل انقلاب با شوق و اشتیاق به عضویت بسیج درآمد و عازم جبهه های نور علیه ظلمت گشت و دومین بار نیز به جمع بسیجیان پیوست و در بار سوم در تاریخ 30/1/65 با جمع کثیری از همکاران فرهنگی خود به جبهه های جنوب قدم گذاشت و با تلاش و کوشش به خدمت خوب ادامه داد و در نهایت در تاریخ 5/3/65 در اثر برخورد ترکش حاصل از راکت هواپیمای عراقی و همچنین شدت جراحات از ناحیه سر مجروح و در تاریخ 22/3/65 و در شب شهادت حضرت علی (ع) به درجه شهادت نائل آمد.

حیدر اکبری در باره این شهید بزرگوار اظهار داشت: شهید چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب در صحنه انقلاب حضور فعال داشت و در راهپیمایی که اجرا می شد حضور فعال داشت و در بیشتر آنها نیز شعار می گفت.

ددش صفرزاده از جمله نیروهای انقلابی قبل از انقلاب بود که علی رغم خفقان شدید در آن زمان و کنترل رژیم و ژاندارم ها تعلیمات دینی و افشای جنایت‌های رژیم شاه ترک نمی‌کرد و در جهت بیداری مردم و ایجاد بیزاری از رژیم منحوس پهلوی با همکاری و همراهی تعداد از دوستان صمیمی تلاش فراوان کردند

.

سال 1357 با اوج گیری حرکت انقلابی مردم، شهید صفرزاده هم علیرغم فشارهای همه جانبه رژیم  هرگونه شعار دادن و تجمع ممنوع و خفقان شدیدی که در سطح شهر حاکم بود در آن روزها این شهید بزرگوار با تمام درایت و شجاعت شعار «سکوت هر مسلمان خیانت است به قرآن » را برای اولین بار در سطح مشگین شهر دادند و به دنبال آن وضع خفقان شکست و خیل عظیم جمعیت به راهپیمایی پرداختند و با این شعار ها غوغایی در شهر به وجود آورده بودند.

جواد برازنده از همکاران شهید در باره این شهید می گوید: همه ساله در ایام خاص به ویژه دهه فجر برنامه های خاصی را تدارک می‌دیدیم. یکی از برنامه‌ها حضور در راهپیمایی 22 بهمن بود و به خاطر اینکه سال‌های اول انقلاب بود با شور و نشاط خاصی برگزار می‌شد.

 برنامه‌ها در طول دهه فجر یک به یک و به ترتیب اجرا می‌شد روزها می‌گذشت و به روز 22 بهمن می‌رسید. مسیر راهپیمای ما از خیابان سازمان( شهداء) شروع می شد و شهید در این مسیر با شعرهایشان ما را همراهی می کردند، من و تعدادی از همکاران دانش‌آموزان را در صف‌ها مرتب می‌کردیم.

شهید صفرزاده قبل از شروع راهپیمایی شعارهایی را می نوشتند و به دانش آموزان می دادند تا در راهپیمایی بانگ بزنند. مسیر راهپیمایی اصلی از مقابل اداره آموزش و پرورش انجام می شد و شهید صفرزاده از جمله افراد شاخص بود که در راهپیمایی‌ها شعار می گفت. صدای رسایی داشتند و در برخی مواقع بدون اینکه از بلند گو استفاده شود شعار هایشان را می‌گفتند.

همسر شهید درباره فعالیت های شهید اظهار داشت: ددش صفرزاده قبل از انقلاب شبانه روز فعالیت می کرد و شبانه در کوچه ها و خیابان ها شعارهایی همچون «مرگ بر شاه»، «مرگ بر دیکتاتور » می‌نوشت. برای ما هم می گفت: «بیایید برای انقلاب کار کنید ».